Aortoesophageal fistula as a complication of thoracic aorta stent graft implantation: two cases and literature review

Thoracic endovascular aortic repair (TEVAR) is a method of choice in the treatment of thoracic aorta aneurysmsand dissections. In case of a thoracoabdominal aneurysm, endovascular treatment is also being chosen moreoften, especially in patients with multimorbidity. Despite better results and less invasiveness in comparison toclassic open surgery, endovascular treatment is also associated with complications. One of the rarer and usuallyfatal complications are aortoesophageal fistula (AEF). We present two cases, in which TEVAR complicationwas AEF. Case 1 was an 87-year-old woman with a history of TEVAR 5 years earlier, who presented increasedinflammation parameters, massive gastrointestinal bleeding, and progressive anemia. Case 2 was a 66-year-oldwoman with a history of TEVAR 6 months earlier, who on admission presented medium increased inflammatorymarkers and anemia. None of the patients was qualified for surgical treatment. Both patient 1 and patient 2died during hospitalization. Diagnostic imaging plays a key role in the diagnosis of AEF. CT angiography performedin patients with AEF can show the presence of gas in the sac of aneurysm as a result of infection, a defect inthe aortic wall, or thickened esophagus with fluid level. CT angiography of the aorta combined with esophagogastroduodenoscopy(EGD) and contrast-enhanced X-ray examination of the gastrointestinal tract, enablesto confirm or exclude the diagnosis of AEF. Atypical clinical feature and increased parameters of inflammationin patients with the history of TEVAR should always suggest the presence of AEF

Uczeń zdolny – analiza dostępnych narzędzi diagnostycznych

Publikacja powstała w ramach projektu "Opracowanie i wdrożenie kompleksowego systemu pracy z uczniem zdolnym"Publikacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społeczneg

Style przywiązania a zdrowie psychiczne osób dorosłych w populacji ogólnej – badanie pilotażowe

Introduction: The aim of the study was to assess the relationship between attachment styles and the symptoms ofmental disorders in adults in the general population. Material and methods: A group of 97 people aged 19-30 were examined using GHQ-30 (General Health Questionnaire-30) and ASQ (Attachment Style Questionnaire). Results: Relations between symptoms of disorders and attachment styles were verified in the multiple linear regressionmodel. The anxiety style of attachment was an important predictor of somatic symptoms and disturbed social functioning,while the safe style was a negative predictor (resilience factor) for depressive symptoms. Conclusions: The pilot results encourage further research into psychopathological symptoms and attachment in a largergroup of people in the general population and people with mental disorders. These studies could contribute to findingmoderating factors between attachment and symptom, and then to creating models of mental disorders.Wstęp: Celem badania była ocena zależności pomiędzy stylami przywiązania a objawami zaburzeń psychicznych występujących u osób dorosłych w populacji ogólnej. Materiał i metody: Przebadano grupę 97 osób w wieku 19-30 lat kwestionariuszami GHQ-30 (General Heath Questionnaire - 30) oraz ASQ (Attachment Style Questionnaire). Wyniki: Zależności między objawami zaburzeń a stylami przywiązania zweryfikowano w modelu regresji liniowej wielorakiej. Lękowy styl przywiązania okazał się istotnym predyktorem dla objawów somatycznych oraz zaburzonego funkcjonowania społecznego, natomiast styl bezpieczny był negatywnym predyktorem (czynnikiem ochrony) dla objawów depresyjnych. Wnioski: Otrzymane wyniki są spójne z dotychczasowymi prowadzonym w grupie dorosłych w populacji ogólnej. Wyniki pilotażu zachęcają do kontynuowania badania w większej grupie w populacji ogólnej

Povezanost samoprocjene simptoma zamora i kognitivne izvedbe: Cijena točnosti prebacivanja unutar zadatka kao pokazatelj zamora

In two correlational studies, we investigated the relationship between symptoms of mental fatigue connected with the ordinary daily activity of undergraduate students and the performance level in tasks engaging executive and attentional processes. We found that mild or moderate levels of fatigue are associated with only a few impairments in cognitive functioning, which suggests that the consequences of such a level of fatigue can be easily compensated by protection strategies adopted by participants. A notable exception was a significant positive correlation between the level of fatigue and higher accuracy switch cost in the Plus-minus task. Our participants also reported an increase in fatigue symptoms after performing several cognitive tasks and this change was larger for those who were more engaged in a sustained attention task. In a follow-up experiment, we investigated the effects of fatigue induced by the time on sustained attention task on switching task performance and reported symptoms of cognitive and executive fatigue. We confirmed that the level of accuracy switch cost is significantly higher in the participants who performed the sustained attention task than in the participants from the control group. We pointed out some possible practical implications of studies on the relationship between fatigue and cognition for such activities as driving a car.U dvije je korelacijske studije kod studenata ispitana povezanost simptoma mentalnog zamora vezanog uz svakodnevne aktivnosti i izvedbe na zadacima koji uključuju izvršne procese i pažnju. Rezultati pokazuju da su blage ili umjerene razine zamora povezane s minimalno narušenom izvedbom, što sugerira da se posljedice takvih razina zamora mogu kompenzirati primjenom zaštitnih strategija. Iznimka je pritom značajna pozitivna povezanost razine zamora i veće cijene točnosti prebacivanja u zadatku plus-minus. Također, potvrđen je porast simptoma zamora nakon izvođenja nekoliko kognitivnih zadataka, a ta je promjena bila veća za ispitanike koji su se više angažirali na zadatku održavanja pažnje. U naknadnom je eksperimentu ispitan efekt zamora koji je induciran dužinom zadatka održavanja pažnje na izvedbu u zadatku prebacivanja i samoprocjenu simptoma kognitivnog i izvršnog zamora. Potvrđeno je da je cijena točnosti prebacivanja značajno veća kod ispitanika koji su izvodili zadatak održavanja pažnje nego kod ispitanika iz kontrolne skupine. U radu se upućuje na moguće praktične implikacije rezultata istraživanja o povezanosti mentalnog zamora i kognitivne izvedbe u aktivnostima poput vožnje automobila

Zwyrodnienie torbielowate przydanki tętnicy podkolanowej jako rzadka przyczyna niedokrwienia kończyny dolnej w młodym wieku

The study presents the case of lower limb ischemia due to adventitial cystic degeneration of the popliteal artery in young men. The pathogenesis of this disease is not clear and several theories which explain its origin are present. This seldom disease can be the reason of leg ischemia in young age. The contrast-anhanced computed tomography and duplex sonography play the main role in diagnostics. In advanced stage of disease basic treatment is the vascular bypass with best use of vein bypass.W pracy przedstawiono przypadek niedokrwienia kończyny dolnej u młodego mężczyzny spowodowany zwyrodnieniem torbielowatym przydanki tętnicy podkolanowej. Etiologia choroby nie jest do końca jasna i istnieje kilka teorii tłumaczących jej powstanie. Ta rzadka patologia może być przyczyną niedokrwienia kończyny dolnej w młodym wieku. W diagnostyce ważną rolę odgrywa angiografia tomografii komputerowej oraz USG Doppler. Podstawowym leczeniem w zaawansowanym stadium choroby jest rekonstrukcja chirurgiczna, najlepiej z użyciem żyły własnej

The effect of successful renal artery correction on intra-renal Doppler flow parameters in hypertensive patients with renal artery stenosis

Wstęp Celem prezentowanego, prospektywnego badania była ocena wpływu skutecznego zabiegu poszerzenia światła tętnicy nerkowej (za pomocą angioplastyki lub chirurgicznego) na parametry przepływu wewnątrznerkowego oceniane w badaniu dopplerowskim tętnic nerkowych u chorych z nadciśnieniem tętniczym, zwężeniem tętnicy nerkowej i prawidłową funkcją nerek. Materiał i metody Do badania włączono 30 chorych z nadciśnieniem tętniczym (średnia wieku 53,3 &plusmn; 2,0 lat; zakres 33&#8211;75 lat; 18 M, 12 K) i z angiograficznie potwierdzonym miażdżycowym zwężeniem tętnicy nerkowej. Badanie dopplerowskie tętnic nerkowych wykonywano przed (0) i tydzień (I), 6 miesięcy (II) i rok (III) po skutecznej korekcji zwężenia tętnicy nerkowej. Na podstawie analizy widma przepływu wyliczano: maksymalną prędkość skurczową (Vmax), przyspieszenie narastania fali skurczowej (Acc), czas przyspieszenia (AcT), indeks pulsacji (PI) i indeks oporowy (RI). Całodobowe monitorowanie ciśnienia tętniczego wykonywano przed korekcją zwężenia tętnicy nerkowej i rok po (III) niej. Pacjentów podzielono na dwie grupy w zależności od efektu zabiegu ocenianego po roku: grupę 1 (wyleczoną) - chorzy, u których nie stosowano leczenia hipotensyjnego, ze średnim ciśnieniem tętniczym z ciągu doby wynoszącym poniżej 135/85 mm Hg oraz grupę 2 (niewyleczoną) - chorzy otrzymujący nadal leczenie hipotensyjne. Wyniki W całej grupie łącznie, grupie 1 i grupie 2 obserwowano obniżenie Vmax w badaniach I, II i III w porównaniu z 0. Przyspieszenie było obniżone przed korekcją zwężenia tętnicy nerkowej, następnie obserwowano istotny wzrost Acc w badaniach I, II i III w porównaniu z 0 w całej grupie łącznie, grupie 1 i grupie 2. Czas przyspieszenia był wydłużony przed korekcją zwężenia tętnicy nerkowej, istotne obniżenie AcT w porównaniu z wartościami wyjściowymi obserwowano w badaniach I, II i III w grupie 2 i całej grupie. W grupie 1 nie obserwowano różnic między wartością RI w badaniach I, II i III w porównaniu z wartościami wyjściowymi (odpowiednio: 0,54 &plusmn; 0,02, 0,56 &plusmn; 0,03, 0,55 &plusmn; 0,04 vs. 0,52 &plusmn; 0,04; p = NS). W grupie 2 średnia wartość RI wzrosła nieistotnie w badaniach I, II i III w porównaniu z 0 (odpowiednio: 0,64 &plusmn; 0,02, 0,94 &plusmn; 0,05, 0,63 &plusmn; 0,02 vs. 0,61 &plusmn; 0,02 p = NS). Średnie wartości RI były istotnie wyższe w grupie 2 w porównaniu z grupą 1 w badaniach 0 i I. Obserwowano istotnie statystycznie niższe wartości PI w grupie 1 w porównaniu z grupą 2 w badaniach 0 i I. Wnioski Uzyskane wyniki wskazują na brak wpływu skutecznej korekcji zwężenia tętnicy nerkowej u chorych z nadciśnieniem tętniczym i prawidłową funkcją nerek na indeks oporowości i pulsacji. Ocena przyspieszenia i czasu przyspieszenia ma znaczenie w obserwacji chorych po korekcji zwężenia tętnicy nerkowej pozwalając na ocenę skuteczności leczenia.Background The aim of this prospective study was to evaluate the effect of successful renal artery correction (angioplasty or surgery) on intra-renal Doppler flow parameters in hypertensive patients with renal artery stenosis (RAS) and preserved renal function. Material and methods The study included 30 hypertensive patients (mean age: 53.5 &plusmn; 2.0 yrs, range: 33&#8211;75 years; 18 males, 12 females) with arteriographically confirmed atherosclerotic RAS. Intra-renal Doppler flow parameters (maximum systolic velocity - Vmax, acceleration - Acc, acceleration time - AcT, pulsatility index - PI and resistive index - RI) were evaluated before (0) and during a one year follow-up period at 1 week (I), 6 months (II) and 12 months (III) after successful renal artery correction (angioplasty or surgery) in hypertensive patients with RAS. 24-hour blood pressure monitoring was performed before and 12 months (at III) after RAS correction. The patients were classified into two groups according to the clinical outcome: Group 1 - cured, with permanent discontinuation of antihypertensive treatment and with 24 h BP of < 135/85 mm Hg following PTRA or surgery without antihypertensive medication; Group 2 - not cured, with antihypertensive treatment maintained or modified but not discontinued. Results In Groups 1 and 2, taken as whole, a statistically significant decrease in Vmax was observed at I, II and III, as compared to the pre-intervention period. Evaluation of the intra-renal branches in the one year follow-up revealed a decreased Acc value at 0 followed by a statistically significant increase in Acc at I, II and III for the whole group involved in the study, taking Groups 1 and 2 together, as compared to the pre-interventional period. The AcT value for the whole group was increased at 0 and after successful renal artery correction a significant decrease was observed at I, II and III in the whole group and in Group 2. In Group 1 there were no differences in RI value at I, II, and III when compared with the baseline (0.54 &plusmn; 0.02, 0.56 &plusmn; 0.03, 0.55 &plusmn; 0.04 vs. 0.52 &plusmn; 0.04 respectively; p = NS). In Group 2 RI values increased non-significantly at I, II, and III, as compared to the pre-interventional period (0.64 &plusmn; 0.02, 0.94 &plusmn; 0.05, 0.63 &plusmn; 0.02 vs. 0.61 &plusmn; 0.02 respectively; p = NS). RI values were significantly higher in Group 2 as compared to Group 1 at 0 and I. There were significant differences in PI values between Group 1 and Group 2 before and 6 weeks (I) after successful renal artery correction. Conclusion Our study indicates that among hypertensive patients with RAS and preserved renal function function successful renal artery correction had no effect on the resistive index and pulsatility index. Of the four indices examined acceleration and acceleration time are useful for evaluating the long-term results of renal angioplasty or surgical treatment in patients with RAS

Long-term results after percutaneous transluminal angioplasty of the subclavian artery

Wstęp. Zespół podkradania tętnicy podobojczykowej jest istotnym problemem klinicznym, w którym przewlekłe niedokrwienie kończyny górnej może powodować zaburzenia ukrwienia mózgu. Obecnie postępowaniem z wyboru w przypadku całkowitej niedrożności tętnicy podobojczykowej jest leczenie chirurgiczne, natomiast w przypadkach zwężeń stosuje się techniki śródnaczyniowe. Materiał i metody. W klinice, w której pracują autorzy, w latach 1989&#8211;1998 u 74 chorych (44 kobiet i 30 mężczyzn w wieku 20&#8211;71 lat; średnio 49 lat) wykonano przezskórną dylatację (PTA, percutaneous transluminal angioplasty) z powodu zwężenia tętnicy podobojczykowej. Dobre wyniki angioplastyki uzyskano u 69 chorych (93,2%). Zgody na ponowne wykonanie zabiegów nie wyraziło 5 pacjentów (8,1%), u których doszło do szybkiego nawrotu zwężenia. Celem pracy była analiza odległych wyników PTA u 52 chorych w okresie 16&#8211;128 miesięcy (średnio 51 miesięcy) od wykonanego zabiegu. Wyniki. U 39 (75%) chorych odnotowano poprawę stanu klinicznego potwierdzoną badaniem duplex-doppler,a także zrównanie wartości ciśnienia tętniczego na tętnicach ramiennych. U żadnego z pacjentów nie stwierdzono objawów przewlekłego niedokrwienia mózgu lub kończyny górnej. W tym okresie u 8 chorych obserwowano nawrót zwężenia tętnicy podobojczykowej. Ocena morfologiczna wykazała poniżej 50-procentowe zwężenia światła naczynia, powodujące różnice ciśnienia krwi na tętnicy ramiennej poniżej 20 mm Hg.Introduction. Subclavian steal syndrome is a clinical problem of great importance, in which chronic upper limb ischaemia can cause a deficit of blood supply to the brain. Nowadays surgery is the routine approach to the management of complete subclavian artery (SA) occlusion; in the case of stenosis endovascular procedure is preferable. Material and methods. We treated 74 patients with percutaneous transluminal angioplasty (PTA) for SA stenosis in our Department in the years 1989&#8211;1998 (44 females, 30 male; age 20&#8211;71 years, mean 49 years). Good results after angioplasty were obtained in 69 patients (93.2%). Five patients (8.1%) had only a temporary improvement but they refused further procedures. Analysis of the long-term results after SA PTA was the aim of the study. Fifty-two patients were followed-up for 16 to 128 months (mean 51 months). Results. Thirty-nine patients (75%) had clinical improvement and normal vertebral artery blood flow direction confirmed by duplex-doppler, as well as equal brachial pressures. None of the patients complained of any signs of chronic brain or hand ischaemia. During follow-up 8 patients (15.4%) were diagnosed with subclavian artery stenosis, however lesser than 50%, causing a difference of brachial pressure up to 20 mm Hg

Mechanical thrombectomy in acute stroke – Five years of experience in Poland

Objectives Mechanical thrombectomy (MT) is not reimbursed by the Polish public health system. We present a description of 5 years of experience with MT in acute stroke in Comprehensive Stroke Centers (CSCs) in Poland. Methods and results We retrospectively analyzed the results of a structured questionnaire from 23 out of 25 identified CSCs and 22 data sets that include 61 clinical, radiological and outcome measures. Results Most of the CSCs (74%) were founded at University Hospitals and most (65.2%) work round the clock. In 78.3% of them, the working teams are composed of neurologists and neuro-radiologists. All CSCs perform CT and angio-CT before MT. In total 586 patients were subjected to MT and data from 531 of them were analyzed. Mean time laps from stroke onset to groin puncture was 250±99min. 90.3% of the studied patients had MT within 6h from stroke onset; 59.3% of them were treated with IV rt-PA prior to MT; 15.1% had IA rt-PA during MT and 4.7% – emergent stenting of a large vessel. M1 of MCA was occluded in 47.8% of cases. The Solitaire device was used in 53% of cases. Successful recanalization (TICI2b–TICI3) was achieved in 64.6% of cases and 53.4% of patients did not experience hemorrhagic transformation. Clinical improvement on discharge was noticed in 53.7% of cases, futile recanalization – in 30.7%, mRS of 0–2 – in 31.4% and mRS of 6 in 22% of cases. Conclusion Our results can help harmonize standards for MT in Poland according to international guidelines

THE SOCIAL SKILLS AND MASS MEDIA: USES & GRATIFICATION APPROACH

W psychologii mass mediów jednym z podejść badawczych są teorie korzystania i gratyfikacji (uses & gratification approach). W ramach tych teorii istnieją dwa główne kierunki badań. Pierwszy kierunek badań zakłada, że środki masowego przekazu, zwłaszcza interaktywne aplikacje internetowe, są możliwymi sposobami radzenia sobie z deficytami w umiejętnościach społecznych. Zakłada się także, że potrzeby ludzkie, które nie mogą być realizowane w naturalnym środowisku z przyczyn indywidualnych, mogą być realizowane w środowisku zmediatyzowanym. Drugi kierunek badań podkreśla, że mass media nie są alternatywą dla użytkowników z określonymi deficytami, ale wręcz przeciwnie, wzmacniają owe deficyty (lub zdolności) użytkowników. Celem badań przedstawionych w tym artykule jest weryfikacja związków pomiędzy umiejętnościami społecznymi a gratyfikowaniem potrzeb przez mass media w klasyfikacji McQuaila (2007). Założono, że niskie umiejętności będą związane z silniejszą ich gratyfikacją przez środki komunikacji społecznej, a wyższe kompetencje społeczne będą połączone z silniejszą gratyfikacją potrzeb w środowisku naturalnym (pozamedialnie). Przebadano 1 034 użytkowników mass mediów (53,3% kobiet), średnia wieku badanych Mwiek = 32,09 (SDwiek = 14,42). Osoby badane wypełniły dwa kwestionariusze – Kwestionariusz kompetencji społecznych i Kwestionariusz gratyfikacyjnej siły mass mediów. Uzyskane wyniki mogą być traktowane jako wsparcie dla drugiej hipotezy badawczej, tzn. mass media nie pełnią roli uzupełnienia, a raczej wzmacniają cechy użytkowników. Osoby, które w podobnym, wysokim stopniu gratyfikują swoje potrzeby przez środki masowego przekazu i w środowisku naturalnym cechują się najwyższym poziomem kompetencji społecznych. Natomiast osoby o najniższym poziomie umiejętności społecznych najsłabiej gratyfikują swoje potrzeby pozamedialnie i przez środki masowego przekazu.The uses & gratification approach is one of the prominent research strategies in the mass media psychology. There are two main directions of research within this framework. The first one assumes that the mass media, particularly interactive web applications, are possible ways to deal with deficits in the social skills. This approach also assumes that the human needs not fulfilled in the natural social environment may be gratified by mass media. The second direction of research emphasizes that the mass media are not an alternative form to socialize and communicate for users with specific disabilities, but on the contrary, strengthen these deficits (or abilities) of the users. The present study verified the role of social skills in the scope of mass media gratifications proposed by McQuail (2007). It was hypothesized that the low skills will be associated with stronger gratifications gained by the mass media, and the higher social skills will be connected with higher gratifications gained outside the mass media. There were 1.034 participants (53.3% women), Mage=32.09 (SDage=14.42) who completed two questionnaires Social Competence Questionnaire and Mass Media Gratifications Questionnaire. The results supported the second research hypothesis, i.e. mass media are not the alternative way to cope with the deficits in social skills, but rather they catalyze and strengthen the characteristics of users due to the model “rich gets richer, poor gets poorer”. People with high level of mass media gratification and social environmental gratification are characterized by the highest level of social skills. Moreover, users with the lowest levels of social skills are the ones whose needs are least gratified by both mass media and their social environment